Het thema van deze veertigdagentijd is “de toekomst tegemoet”.
De mooiste dingen vallen ons toe: genade is dat wat we ontvangen.
De pot die gebruikt wordt in de schikking symboliseert het ontvangen. Om het ontvangen te benadrukken blijft de pot open en wordt niet geheel gevuld.
De schikking rust op de rand van de pot en reikt naar boven, naar de hemel. De schikking verandert elke week een beetje.
De schikking heeft een natuurlijke uitstraling en is transparant en luchtig. Door de genade blijft er altijd zicht op het onbekende, het onverwachte, op het Goddelijke.

 
In de lezing staat de verheerlijking van de berg centraal. Een beeldend verhaal en tegelijkertijd niet zichtbaar.
Ook gaat het verhaal over ontmoeting.
Tussen de grassen structuur is een wolk geplaatst: het is er…maar we kunnen het niet goed zien.
De wolk is ook een directe verwijzing naar de tekst waar het gaat over de stem die uit de wolk komt.
De wolk is gevuld met uitgebloeid pampusgras en gipskruid.